ماه رمضان و مخصوصاً شبهای قدر یکی از خواصش به هم ریختن ساعت خواب است بویژه که در این ماه، خواب هم عبادت است؛ و کور، جز دو چشم بینا، از خدا چه خواهد! بیست و شش روز ماه مبارک را گذراندیم. از تشکیکات مخصوص قم هم الحمد لله امسال خبری نبود؛ گرچه یک روز به حساب استقبال، غیر مترقبه اضافه شد!
بگذریم. درآغار روز بیست و هفتم، بعد سحری و نماز صبح، بیخوابی به سرم زد. به چند نفری از دوستان، پیامک زدم که:
اطلاعیه مشترک ستاد تلقین مردمی و گروههای فشار: اعمالتان قبول حق و عید مبارک.
بلافاصله (به نفع اپراتورهای همراه) پاسخها شروع شد. اولی از برادرم بود که نوشته بود: رصدخانه لرستان بار دیگر حماسه آفرید: عید فطر مبارک! (البته لابد بخش لرهای کافر!)
یکی از جانبازان عزیز نوشت: دو تا لر میرن امریکا (البته از نوع کافرش). یکیشون تصادف میکنه، میبرنش بیمارستان. اون یکی به دکتر میگه آقای دکتر اگه لازمه اعزامش کنیم شهر کرد.
عزیزی نوشته بود: این هم هلالش«(». از طرف گروههای تحت فشار.
و برادر جانباز دیگری نوشته بود: به خاطر کمک به مردم قحطی زده سومالی، امشب همه با هم دعای ابوحمزه سومالی را زمزمه می کنیم. هلال احمر لرستان.
جالب اینکه هر دو عزیز جانباز هم لر هستند و چنین برای لرهای کافر می سازند. خدا براشون بسازه!
یکی دیگه که اعلام کرد مشهد مقدس است، تبریک متقابل گفته بود. پاسخ دادم که خوش به حالتان. هم داخل بهشتی و هم روزه واجب نیست! نکته را گرفته بود و نوشت که از قصد عشره گذشته! و نوشتم که زیادی تو بهشت بمونی، روزه واجب میشه دیگه. صاحبخانه فشار میاره .
و البته پس لرزه های پیامک ادامه دارد و کم کم ساعت کار دیر میشه!
عید فطر بر شما هم مبارک. تلقین کنید؛ فشار کاهش پیدا میکنه!
خوش به حال روسفیدان درگاه الهی. ما هم به کرمش امیدواریم. خدایا این ماه رمضان را فرصت آخر عمر ما قرار مده. آمین یا رب العالمین.
